συγκαταφέρω

ΜΑ [καταφέρω, -ομαι]

παθ. συγκαταφέρομαι

κατέρχομαι με άλλον, φέρομαι προς τα κάτω μαζί («ὥς ὕδωρ καὶ χάλαζα συγκαταφερομένη βίᾳ», ΠΔ)

αρχ.

1. φέρω μαζί προς τα κάτω

2. παθ. (για αρτηρία) παίρνω την ίδια κατεύθυνση με άλλον

3. βοηθώ σε κηδεία, πιθ. με οικονομική συνδρομή

4. φρ. α) «συγκαταφέρομαι τῷ βάρει τῆς πληγῆς» — πέφτω λόγω ισχυρού χτυπήματος (Διόδ.)

β) «συγκαταφερομαι δόξῃ περί τινος» — συμφωνώ με κάποιον (Πολ.).